پژوهشکده میگوی کشور/موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور
چکیده
مرداب‌های نمکی از جمله تالاب هایی هستند که در حاشیه مصب های منطقه نیمه گرمسیری، کناره‌های مناطق معتدله و سواحل دریایی و خلیج‌ها، وجود دارند. این زیستگاه ها حدواسط بین دو اکوسیستم خشکی و آبی قرار داشته و پناهگاه گونه هایی با قدرت تحمل دامنه وسیع عوامل اکولوژیک از جمله شوری، دما و رطوبت می باشند. مرداب های نمکی تامین کننده بخش زیادی از تولیدات اولیه و ثانویه قابل مصرف در اکوسیستم های هم جوار و تثبیت و تعدیل کننده مواد مغذی و ذرات معلق، می باشند. مطالعات انجام شده گویای آن است که این زیستگاه ها با تثبیت سالانه بخش زیادی از ازت، فسفر و کربن، می توانند نقش بسیار موثری در تعدیل مشکلات زیست محیطی از جمله کشند قرمز و گرمایش زمین داشته باشند. علف هایی از جنس اسپارتینا (Spartina) و گونه هایی از دو جنس جانکوس (Juncus) و سالیکورنیا (Salicornia) گیاهان غالب مرداب های نمکی می باشند. کشت و پرورش این گیاهان در غالب کشورهای مختلف آمریکای جنوبی و حتی کشورهای جنوبی حاشیه خلیج فارس، در شرایط محدودیت کشاورزی با آب شیرین از اهمیت ویژه ای برخوردار است. غالب مرداب های نمکی در خلیج فارس که زمانی بخش عمده ای از پالایش آب های خلیج فارس را به کمک جذب مواد مغذی و دیگر آلاینده ها به عهده داشتند، به تدریج به منظور توسعه اجتماعی و اقتصادی تغییر کاربری داده شده اند که می تواند در روند افزایشی مواد مغذی و شکوفایی های جلبکی و دیگر معضلات زیست محیطی منطقه موثر باشد.
)