مخاطرات زیست محیطی ناشی از فعالیت های پرورش میگو در استان هرمزگان براساس مطالعات انجام شده در منطقه تیاب

نوع مقاله : مقاله ترویجی

نویسندگان

1 پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان،موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات ، آموزش و ترویج کشاورزی، بندر عباس، ایران

2 پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان ،موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور،سازمان آموزش و ترویج کشاورزی،

3 پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان-موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور

4 معاون پژوهشی- پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس ودریای عمان

5 پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

6 کارشناس بیولوژی و ارزیابی ذخایر

7 عضو هیئت علمی.پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان.بخش اکولوژی دریا

چکیده

ورود حجم عظیمی ازپساب های حاصل ازفعالیت های آبزی پروری به اکوسیستم های ساحلی، می تواند در طی هر دوره پرورش مقادیر زیادی از آلاینده ها را وارد آب های ساحلی نماید. بررسی آخرین مطالعات انجام شده در منطقه نشان می دهد که تغییرات مربوط به میزان فسفات، مواد معلق کل و میزان BOD درپساب های خروجی خارج از دامنه استاندارد زیست محیطی بوده است. نتایج مربوط به برآورد بارآلی نشان داد که، در طی یک دوره پرورش ، بادرنظرگرفتن حداقل تعویض آب پنج درصد تقریبا و بطورمیانگین 500 تن ازت معدنی و25 هزار تن فسفات از طریق پساب های خروجی وارد خورتیاب گردیده است. پیشنهاد می گردد که با ایجاد حوضچه های آرامش یا حوضچه های رسوب گیر (برای کاهش مواد معلق)، احداث یک سیستم تصفیه زیستی( جهت کاهش مواد مغذی) ، تعریف استاندارد های زیست محیطی لازم برای پساب های خروجی جهت ورود به آب های ساحلی و بازبینی مدیریت مزارع پرورش میگو، ازبروز هرگونه عوارض و چالش های زیست محیطی ناشی ازفعالیت های آبزی پروری در جواراکوسیستم های ساحلی جلوگیری گردد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات